پویایی گروه عبارت است از رشته ای تحقیقاتی که هدفش پیشبرد دانش انسان در مورد گروه ها، قوانین تکوین و تحول آن‌ها و روابط متقابل گروه‌ها با افراد، دیگر گروه‌ها و مؤسسات بزرگ است.

گروه عبارت است از دو یا چند نفر که به هم وابسته اند و با تعامل اجتماعی، بر یکدیگر تأثیر می گذارند.

کشف گروه‌ها
رشتهٔ پویایی گروه در دورهٔ پنجاه ساله ۱۸۹۰ تا ۱۹۴۰ پدید آمد. در این دوران عده ای از روان شناسان، جامعه شناسان و متخصصان سایر حوزه‌های مربوطه به گروه‌ها علاقه مند شدند. روان شناسان و جامعه شناسان تقریباً در اوایل قرن بیستم به طور هم زمان گروه‌ها را «کشف» کردند. جامعه شناسانی که در صدد تبیین نقش نظام‌های دینی، سیاسی، اقتصادی و آموزشی در حفظ جامعه بودند به نقش گروه‌ها در حفظ نظم اجتماعی اشاره کردند. برای مثال امیل دورکهیم اظهار می داشت فردی که عضو گروه دوستان، خانواده یا هم کیشان نیست بی هویت می‌شود و بیشتر احتمال دارد خودکشی کند. همچنین چارلز هورتون کولی بر نقش مهم گروه‌های اولیه تأکید داشت یعنی گروه‌های کوچکی که در آن‌ها تعاملات رو در رو، وابستگی متقابل و همانند سازی شدید اعضا با گروه به چشم می خورد. به نظر کولی گروه‌های اولیه چون خانواده، گروه هم بازی‌ها و گروه همسالان صمیمی اساس تشکیل ماهیت اجتماعی و افکار و عقاید افرادند.

مطالب:

پویایی گروه