اختلالات خورد و خوراک که در DSM-IV اختلالات خوردن نامیده میشدند اختلالات پیچیده ای هستند که ریشه در مسائل روانی اجتماعی و فرهنگی دارند در بسیاری از فرهنگها و جوامع مردم بین تبلیغات شرکتهای تولیدی مواد خوراکی و طرفداران بهداشت روانی و سلامت جسمی آواره شده اند.

اختلالاتی که در DSM-5 جزء اختلالات خورد و خوراک قرار گرفته اند عبارتند از اختلال پایکا اختلال نشخوار اختلال اجتناب محدودیت غذا یا آنورکسیا نروزا بوليميا نروزا اختلال بینج ایتینگ اختلال خورد و خوراک ناشناخته .

اختلال پایکا

اصطلاح پایکا برای اشاره به افرادی به کار میرود که نوع خاصی از اختلالات خورد و خوراک را دارند که مشخصه اصلی آن خوردن مواد غیر غذایی است. این رفتار باید حداقل یک ماه طول کشیده باشد. بعضی از موادی که افراد مبتلا به پایکا میخورند عبارتند از گچ تخته سیاه، گچ دیوار خاک سفال، تکه های رنگ که از دیوار یا اشیای دیگر کنده میشوند ،کاغذ پارچه شن مو پلاستیک ذغال حشرات ،چوب سنگریزه و مدفوع حیوانات و در واقع هر چیزی که بتوان در دهان گذاشت. بعضی روان شناسان از این اصطلاح برای اشاره به خوردن مواد غذایی در حالت خام یا آماده شده استفاده میکنند. مثل آرد یا سیب زمینی خام هر چند این مواد غیر غذایی نیستند و غیر غذایی بودن یکی از معیارهای لازم برای اختلال پایکا است.