فصل به تشریح ۱۰ نوع ماده میپردازد (۱) الکل (۲) کافئین (۳) کانابیس (۴) هالوسینوژن ها (۵) مواد استنشاقی (۶) او پیودها (۷) مواد آرام بخش خواب آور و ضداضطراب (۸) استیمولانت ها (محرکها) (۹) تنباکو و (۱۰) سایر مواد یا مواد ناشناخته این ده طبقه کاملاً متمایز نیستند و وجه اشتراکشان این است که مصرف زیاده از حد آنها باعث فعال شدن مستقیم سیستم پاداش مغز میشود. سیستم پاداش مغز در تقویت رفتارها و تولید خاطرات نقش دارد آنها سیستم پاداش مغز را چنان به شدت فعال میسازند که ممکن است فعالیتهای عادی مورد غفلت واقع شوند در حالت عادی انسانها از طریق رفتارهای سازگارانه سیستم پاداش مغز خود را فعال میکنند اما مواد سومصرفی گذرگاه های پاداش را به طور مستقیم فعال میسازند.

رویکردی که 5-DSM در پیش گرفته این است که احتلال مصرف ماده substance use disorder را به عنوان رفتار اصلی افرادی که به سو مصرف مواد میپردازند در نظر بگیرد این معیارها نوع اعتیاد را که شامل سمپتومهای رفتاری فیزیولوژیک و شناختی هستند. دقیقاً قید میکنند

مصرف ماده مورد نظر مشکل زا است مصرف ماده ممکن است برای کنار آمدن و تحمل کردن سایر مشکلات زندگی شروع شده باشد با این حال تنها کاری که میکند ایجاد کردن مشکلات اضافی برای فرد و همچنین اعضای خانواده دوستان و سایر افراد مرتبط با فرد است.

مصرف ماده یک روند خاص دارد تکرار شدن این روند نوعی عادت را تشکیل میدهد که به علت داشتن یک نظم و ترتیب خاص قابل پیش بینی است رفتارهای افراد معتاد را میتوان پیش بینی کرد .

آثار مصرف ماده از لحاظ بالینی اهمیت دارند