به طور کلی، عوامل ظاهری را که در ارتکاب جرم از ناحیه اطفال موثرند میتوان به چهار دسته اصلی، به صورت زیر تقسیم نمود:

مبحث اول- عوامل اجتماعی
در میان این دسته از عوامل مولد جرم باید محیط خانوادگی ( یا داخلی ) و محیط اجتماعی ( یا خارجی به معنی اخص ) مثل مدرسه، کوچه، خیابان، سینما، تلویزون و نظایر آن را از یکدیگر نمود.
الف-محیط داخلی و خانوادگی:
میدانیم که اطفال نیز مانند بزرگسالان خواه و ناخواه از محیط اجتماعی و اطرافیان خود متآثر میشوند. به طریق اولی محیط خانوادگی هر کودک بیش از هر چیز او را تحت تاثیر قرار میدهد. زیرا خانواده هسته ی اولیه یا خشت زیر بنای اجتماع میباشد.
امروزه دیگر هیچ کس اهمیت نقشی را که محیط خانوادگی اطفال و نوجوانان در زندگی و آتیه آنها بازی میکند نمیواند ندیده بگیرد. همان طور که از آمار جرایم اطفال در کشورهای مختلف برمی آید اکثر مجرمین صغیر منتسب به خانواده هایی هستند که سطح زندگی و سطح بالایی ندارد. دکتر منو روانشناس اطفال در کتاب خود به نام ( تاثیر اختلافات خانوادگی در اختلالات روانی اطفال ) مینویسد: تقریبا 65% بزهکاران جوان در خانوده هایی بزرگ شده اند که غالبا میان اعضای آن نفاق و کدورت وجود داشته و یا اینکه میان پدر و مادر جدایی افتاده است.

1.تاثیر رفتار و روابط خانوادگی:
گفتیم که خانواده رکن اصلی جامعه است. یعنی طفل اولین درسهای خود را در آنجا فرا میگیرد. بنابراین پدر و مادر وظیفع ای خطیر و سنگین در امر تربیت اطفال به عهده دارند و کوچکترین غفلت آنها موجب سرگردانی طفل یا انحراف او از راه صواب و سقوط وی به پرتگاه جرم و جنایت خواهد شد..
طبق تحقیقاتی که متخصصین جرایم اطفال و محققین اجتماعی به عمل آورده اند، معلوم شده است که
در سنین اولیه کودکی قبل از سه چهار سالگی، کودک برای اعمال و رفتار خود حد و مرزی نمیشناسند. در این سن مفاهیمی چون ((مال من))-((مال تو))-((مال او)) و نظایر اینها برای طفل قابل درک و فهم نیست. در این سالهای اولیه هر طفلی میل شدیدی به خودنمایی و تصاحب اشیای متعلق به سایر اطفال، نظیر اسباب بازی - شکلات - مداد رنگی و غیره دارد. او از این کار معمولا دو نوع لذت میبرد، یکی اینکه میل به تصاحب چیزی را که مورد علاقه اش بوده در خویشتن ارضا میکند و دیگر اینکه از غلبه بر سایر کودکان احساس رضایت مینماید.
معمولا اطفال از سالگی به بعد، به تدریج با مفهوم مالکیت آشنا شده و میفهمند چیزی را که به آنها تعلق ندارد نباید بردارد. ولی در این مرحله باز هم حس تملک و قهر و غلبه بر دیگران، در کودک به قدری قوی است که نمیتواند جلو خواهش نفسانی خود را مبنی بر تصاحب اشیا متعلق به سایر کودکان بگیرد.