دانشآموزانی که در مهارتهای زبان شفاهی و خواندن مشکل دارند، اغلب در مهارت نوشتاری نیز مشکلاتی دارند. بیان نوشتاری نیازمند مهارت در دستخط، هجیکردن و انشاء است. این مهارتها علاوه بر بیان افکار و احساسات، مشکلاتی مانند دستخط ناخوانا، جا انداختن، حروف ناتوانیهای دستوری و سازماندهی ضعیف میتوانند بر فهم معنایی یک متن برای خواننده تأثیر گذار باشند.
تأکید بر دستخط، هجیکردن و انشاء به عنوان سه حوزه اصلی بیان نوشتاری، نشاندهنده اهمیت ویژگیهای مشترک این مهارتها است. معلمان برای موفقیت در آموزش این مهارتها، باید برنامههایی را طراحی کنند که هماهنگی بین دستخط، هجیکردن و انشاء را تضمین کنند.
مشکلات دستخط ممکن است به علت اختلالات یادگیری باشد که باعث ناخوانایی و ضعف نوشتاری میشود. نارسانویسی یعنی اختلال در مهارت مکانیکی نوشتن و میتواند موجب نوشتن ناهماهنگ، ضعیف، یا ناخوانا شود.
دانشآموزان مبتلا به نارسانویسی ممکن است مشکلاتی مانند شکلدهی ضعیف حروف، ناهماهنگی در اندازه و شکل حروف، استفاده نادرست از حروف بزرگ یا کوچک، ناهماهنگی در فاصلهگذاری بین حروف و موارد دیگر را داشته باشند.
بهطور کلی، مهارت نوشتاری نیازمند هماهنگی در دستخط، هجیکردن و انشاء است و مشکلات مربوط به این مهارتها میتواند بر توانایی دانشآموزان در ارتباط برقرار کردن از طریق نوشتار تأثیر بگذارد.
مشکلات مربوط به شکل حروف
مشکلات دستخط شامل بدشکلی، نادرستی در فاصلهگذاری حروف (هر افقی و هر عمودی) و گند نویسی میشود. برخی دانشآموزان به گونهای بد مینویسند که فهمیدن مطالب نوشته شده برای خواننده مشکل میآفریند. گندنویسی زمانی به عنوان یک مشکل مطرح میشود که در سرعت نوشتن دانشآموزان تداخل ایجاد کند. بعضی دانشآموزان در رونویسی از نزدیک نسبت به رونویسی از دور مشکلات بیشتری دارند که لزوماً به دلیل مشکلات بینایی نیست.